Inaonekana kwamba babu na babu tu hawawezi kuelezewa ni nini KVN. Hapana, sio "Klabu ya wachangamfu na wenye busara", iliyoanzishwa mnamo 1961, lakini ile ile "iliyonunuliwa - imewashwa - haifanyi kazi", ambayo ilionekana kwanza mnamo 1949. Hii ndio seti ya kwanza ya Runinga ya kitaifa ya utengenezaji wake katika Umoja wa Kisovyeti.
Uvumbuzi "Njia ya usafirishaji wa picha za umeme kwa mbali" katika hati za Soviet zilianza mnamo 1907, lakini kwa sababu ya mapinduzi na vita viwili vya ulimwengu, ukuzaji wa televisheni, inayopatikana kwa raia yeyote wa USSR, ilianza tu mnamo 1944 katika Leningrad. Ilichukua miaka minne zaidi kwa watengenezaji wa kifaa kipya kimsingi kuunda mfano na kuanzisha utiririshaji wa utiririshaji. Herufi KVN, inayotamaniwa kwa mamilioni ya familia, inamaanisha "Konigson - Varshavsky - Nikolaevsky" - haya ndio majina ya wahandisi ambao walikuwa waundaji wakuu wa televisheni ya kwanza ya Soviet ya misa. Kwa haki, inapaswa kuzingatiwa kuwa kulikuwa na runinga huko USSR kabla ya KVN. Kwa mfano, mnamo 1932, B-2 ilionekana nchini - kifaa cha kushangaza kilicho na jina la kutisha, skrini ukubwa wa stempu ya posta, kupiga simu kwa mawimbi ya kubadili na hakuna spika. Kuanzia tarehe 38, wakubwa wote wa chama walikuwa na TK-1 katika vyumba vyao - televisheni za Soviet zilikusanyika kulingana na michoro na leseni za Amerika. Kulikuwa pia na VRK, na ATP-1, na 17TN-1, lakini zote zilikuwa za bei ghali, adimu na haziwezi kufikiwa nje ya Moscow na Leningrad. KVN ikawa vifaa vya watu halisi, kwa mishahara michache tu ya wastani inayopatikana kwa mfanyakazi na mkulima wa pamoja. "Sanduku za mazungumzo" za kwanza zilizo na barua za KVN ziliondolewa kwenye laini ya mkutano katika jiji la Aleksandrovsk, Mkoa wa Vladimir mwishoni 1949, na kwa hivyo alipokea jina rasmi KVN-49. Wachekeshaji wa watu waliibatiza mara moja "Niliinunua - niliiwasha - haifanyi kazi", na kwa ujumla sio busara. KVN ya kwanza iliibuka kuwa isiyo na maana sana na ngumu kuiweka, yenye uzito wa karibu kilo 30 na iliyo na karibu taa mbili dhaifu. Alipokea njia tatu tu, na saizi ya bomba la picha ilikuwa sentimita 14 tu kwa sentimita 10, 5! Lakini kesi ya mbao ya TV iliibuka kuwa kubwa na inayoonekana sana katika mambo ya ndani. Nafasi zaidi katika vyumba ilichukuliwa na lensi maalum zilizojazwa na maji au glycerini. Maji haya ya maji yalifanya kazi kama glasi za kawaida za kukuza na kuwekwa mbele ya KVN ili skrini iwe kubwa kidogo - mbele ya TV hawakusanya familia tu, bali pia yadi, vyumba vya pamoja, vijiji vyote. Mara tu baada ya KVN-49, KVN-49-A alizaliwa., Tofauti kuu na asili kwa ombi la wafanyikazi zilikuwa bomba la picha wazi na mchoro wa mzunguko uliobadilishwa. Sauti, hata hivyo, iliacha kuhitajika. Kwa hivyo, marekebisho baada ya marekebisho, kisasa baada ya kisasa, viwanda vya Soviet Union vilizalisha familia saba za KVN. Halafu kulikuwa na runinga zingine. "Rekodi" ya Runinga, ambayo bado inazalishwa hadi leo, inachukuliwa kuwa mrithi kamili wa KVN, lakini sio mawasiliano ya simu ya nchi nzima ambayo inahusishwa nayo, na Komredi Stalin hakupendekezwa sana nayo. KVN ni babu wa sio tu runinga ya kisasa, lakini televisheni kwa ujumla, kwani bila kuenea hakutakuwa na watazamaji.
