Kuna ishara nyingi zinazohusiana na kupiga picha. Vifaa ambavyo vinaweza kunasa picha kwenye karatasi vilionekana wakati watu wengi walikuwa washirikina. Kwa hivyo hadithi zilizaliwa kuwa kamera ni hatari na zinaingiliana na roho ya mwanadamu.
Kwa muda mrefu iliaminika kuwa picha hazihifadhi picha tu, bali pia sehemu ya roho ya yule aliye mbele ya lensi. Hadi sasa, watu wengine wanaamini kuwa unaweza kumroga au kupata mtu kutoka kwenye picha. Kwa kuongezea, kuna ushirikina ulioenea kuwa wakati wa kulala roho ya mtu haijaunganishwa na mwili wake, husafiri kwenda kwa walimwengu wengine. Kutoka kwa mchanganyiko wa imani hizi, uwezekano mkubwa, maoni yalizaliwa kuwa haiwezekani kupiga picha kulala.
Kulingana na toleo jingine, ishara hiyo imepita tangu kamera za kwanza zilipiga picha za watu waliokufa. Wafu walikuwa wamevaa na kukaa na familia zao ili kuacha kumbukumbu ya marehemu. Mila ya kupiga picha watu waliokufa ilinusurika hadi miaka ya 1970 na 1980 (katika pembe za mbali). Kwa kuwa mtu aliyelala na macho yaliyofungwa anafanana na mwili usio na uhai, picha kama hiyo huleta mawazo ya kusikitisha. Na watu wanaohusika na wenye kuvutia wanaweza kuamini kwamba ikiwa utachukua picha ya mtu kwenye ndoto, basi kifo kitamkaribia.
Kukataliwa kwa picha kama hizi ni rahisi kuelezea kutoka kwa mtazamo wa mantiki. Kwanza, taa katika giza itaamka na kumtisha anayelala, au kuvuruga uzalishaji wa melatonini na kuzuia kulala. Pili, katika ndoto, watu wamepumzika, huchukua sura nzuri sana na hawadhibiti sura zao za uso. Kwa hivyo picha inayosababishwa haitawafurahisha wengi baada ya kuamka. Na mwandishi wa picha ana hatari ya kugombana na yule ambaye alimkamata kwenye ndoto.
